Wyspa Lastovo

Pagórkowata wyspa w grupie wysep Dalmacji południowej z najwyższym wzgórzem Hum (415 m n.p.m.). Falistą powierzchnię z pagórkami dopełniają krasowe niziny oraz czopy. Na wyspie nie cieknie woda wierzchowna, wodę pitną oferuje tylko nizina Prgovo. Wąskie pasmo wybrzeżne jest skaliste, lecz wyspa jest pokryta również wegetacją. Osady Lastovo na północy oraz Uble na południowym zachodzie łączy szosa.

Obywatele zajmują się rolnictwem, zbiorem winogron, oliwek oraz owoców, do następnych czynności ekonomicznych należy rybołówstwo, żegluga morska oraz opracowanie ryb i ruch turystyczny. Wyspę Lastovo otacza szereg wysepek oraz raf. Mniejszą wyspę Prerzba łączy z Wyspą Lastovo most w osadzie Pasadur na wybrzeżu Lastova. Między wyspami Presba i Lastovo znajdują się zatoki Velo jezero i Malo jezero (znane również jako Velji Lago i Mali Lago), które są dobrze chronione przed wiatrami bora i umożliwiają dogodne zarzucenie kotwicy. Na zachód od wyspy Preżba leżą wysepki Mrczara (w morzu żyją homary) oraz Kopiste z szeroką zatoką na północno-zachodniej stronie, która oferuje dogodne przycumowanie dla małych łódek, i kilka plaży piaszczystych. Wyspa Lastovo jest połączona z okolicznymi wyspami oraz lądem połączeniem promowym Uble – Vela Luka – Hvar – Split. Źródła historyczne wspominają wyspę jako kolonię grecką zwaną Ladesta. Rzymianie okupowali ją pod koniec 3. stulecia p.n.e. i nazwali ją Augusta Insula (Wyspa Cesarza). Po okresie rzymskim wyspa należała do Neretwan (Neretljani), Wenecjan, króli chorwacko-węgierskich, księstwa Zahumlje, Dubrovnika, Austrii oraz Włoch. Wyspa przedstawiała dla wszystkich swoich władców bardzo ważne miejsce strategiczne, chociaż nigdy nie była zbyt silno ufortyfikowana. Socialistyczna federacyjna republika Jugosławia zabroniła wstęp na wyspę obcokrajowcom (razem w wyspą Vis), z powodu tego nie rozwijał się tutaj większy ruch turystyczny.